Son dönemlerin en keyifli maçı olmaya aday müthiş bir mücadeleyi tribünleri dolduran seyircilerle birlikte izleyen şanslı kişilerden birisi de ben oldum. Cihangir’in kendi evinde kazandığı belli maçlar vardır ki, bunlar zafer niteliğinde kategorilendirilir. Bu maç belki 2.hafta bir lig maçıydı, ancak hikayesini doğru okuduğunuzda Cihangir için bir zafer olarak taçlandırılabilir.
Çok kötü bir oyun başlangıcı ile geriye düşen, bir ara toparlansa da yediği üçüncü golle beraber soyunma odasına mağlup giren Cihangir için bundan daha kötüsü 10 kişi kalması olurdu ki o da oldu. Cihangir adına ligin ilerleyen haftalarını da etkileyecek en önemli detay da bu dakikadan sonra başladı. Mental ve fiziksel sağlam duruş, rakibin tüm avantajlarını görmemezlikten gelerek gol bulmaya odaklanmayı getirdi ve neticesinde Meye’nin mükemmel performansı, Babacar Diop’un mücadele gücü, gerek merkez gerekse kanatların verimliliği ile maçı 10 kişiyken döndürmeyi başardılar. Kadro darlığı sıkıntısı içerisinde takımını yeni sezona hem fiziksel hem de mental olarak iyi hazırlayan Toygar Davulcu da bu galibiyette alkışı hak edenlerin başında geliyor.
Maça oldukça iyi başlayan ve istediği golleri ardı ardına bulan Göçmenköy’ün 2-0’dan sonraki halleri kendileri için çok iyi analiz edilmelidir. Bir takımın oyun içi düşüşleri mümkündür ancak bu 2-0 öne geçtikten veya öndeyken rakip 10 kişi kaldıktan sonra olmaz. Böylesi bir mental problem kolay kolay görülmez. Maç sonunda Göçmenköy teknik adamı Nazım Aktunç’un üzüntü ve siniri yüzüne yansıdı, Çözülecek sorunların farkında ve sanırım Göçmenköy’ü bu çaresizlikte son görüşümüz olacaktır.
Maçın hakemi Osman Özpaşa son derece kötü bir karşılaşma yönetti. İki takımın oyuncularının da futbol oynama isteğine ve gergin olmamalarına karşın hakemin gerilmesi de çok rastlanır bir durum değil. Penaltı pozisyonları elbette tartışılacak, ancak bu maçta hakemin kartlar konusundaki hataları benim gözüme en çok çarpan sıkıntısı olmuştur.
Yorumlar kapalı.