Elbette iki golü de kafa vuruşu ile bulan Doğan için güzel bir yorum başlığı olurdu ancak bundan çok daha ötesi bir durumu kast ediyorum. Maçın ilk yarısında oyunda istediklerini yapamayan, yediği kırmızı kartla sinirlenen ve oyun kontrolünü büyük oranda kaybeden Doğan Türk Birliği, devre arası soyunma odasında soluklanınca yapması gerekenleri anımsadı. İkinci yarıda bir kişi eksik olmalarına karşın galip gelmek için gerekenleri ortaya koymaları işin kafada bittiğinin göstergesi oldu. Oyuncular farklı etkenleri bir tarafa bırakır, futbol oynama ve maç kazanmaya odaklanırlarsa neticeyi de alabileceklerinin iyi bir örneğini yaşadılar.
Tabii ki Doğan’a bu alanda çok yardımcı olan bir Çetinkaya vardı. 2 maçlık galibiyet motivasyonu, 22’de 10 kişi kalan bir rakip ve avantajların ele geçtiği bir ortamda pozisyona bile giremeyen sarı-kırmızılılar, bu maçı rakibi 8 kişi kalsa dahi kazanamayacak bir görüntüdeydi.
İlk şutunu 71’de atan, maçı da tek bir tehlikeli atakla tamamlayan Çetinkaya’da yabancı oyuncuların dökülen görüntüsü hayret uyandırıyor.
Doğan’da Kenan günün en iyisi olarak öne çıktı, çok koştu çok savaştı ve ilk golün hem hazırlayıcısı hem de tamamlayıcısı olarak takipçilik adına da güzel bir görüntü ortaya koydu.
Orgill’in kırmızı kartı tartışılacaktır elbet ancak oyuncular da alkış olayının kart getirdiğini veya getirebileceğini bilmeli. Hele de profesyonel ve tecrübeli oyuncular bunu çok daha iyi bilmeli.
Yorumlar kapalı.