İnsanın parçası geride kalırmış,
ne zaman ileri baktığında.
Ne yalan söyleyeyim,
kalbim incinir her defasında.
Ben hiç miydim evvelden
ki geçmişi unutmam gerek,
Esas tarihe düşen hatıralar yine başka,
acı, tatlı, altın parçası kadar değerli.
yo…yo, altın bu kadar değerli olamaz,
kıymetli maziye toz konduramaz.
……
Vücut ne zaman tehlikede
İnsan göre göre,
nasıl bırakır o birini ölüme,
onu yeme bunu yeme,
deyip çekiştirir kendisini,
kalp kırılır o okkalık vücudun derinliğinden.
İnsan göre göre nasıl bırakır o birini ölüme,
yüzü yoksulum der yedir beni,
çene hamurlanmış çaresizim der,
ayakları yemek masasına zor sığar,
Sandalye kayboluverir her oturduğunda,
yüzü eniyor hemenden,
sandalyeye küsmüş bir hali var,
ve kalbi kırılır o okkalık vücudun derinliğinden.
İnsan göre göre
nasıl bırakır o birini ölüme,
yoksulluk hisseder
her ‘yeme’ denen söze,
zanneder ki içi kanıyor açlıktan,
fakat vücut o kadar yüklü,
nefesi bile ağır gelir kulağa,
her nefes alışında.
……
Yorumlar kapalı.