İbrahim Altay

İnsanlık Hali – IV –






Bizim gomuşu da bu yaşdan sonra kedi sahibi oldu

Tüylüüü Tüylüüü çağırır durur… Tüylüüüüü

Gel gızım, gel da yeyesin mamanı… miiiis miiiis, nerdesin gel

Sesine bayılsınlar gomuşşşum, tenor mu desem, ne desem?

Kırk yıllık gocacığına da böyle çağırsaydın boşamazdı seni

Hanım şimdi yalnız galınca birden hayvansever kesildi

O dernek bu dernek dolaşır, kapı çalar, imza toplar, para isder

Bir da demez mi bana sigortaladı Tüylüsünü, tümden kafam attı

Be gadın, sen giden hastaneye guyruk beklen sabah namazından

Aman neymiş yokmuş parası yedirsin özel dokdorlara

Senin Tüylü da gider randevulu iğnesini yer, gel keyfim gel..

Bir da pasaportuydu eksik , yalnız galmazmış Tüylüsü..tövbe tövbe

Sanki da dilekçe verdi eline da bilin ne isder senden hayvan

Okşa okşa tüy bırakmadın hayvancağızda, ev tüyden geçilmez

Ruhuymuş dinlenir elleyinca Tüylüsünü… yürrü be gadın işine

Elleycek başga şey galmadı da kedi elleycem

Sabah gahvesine da özel davetiye ister artık

Zaten gelse da hemen mazeret hazır

Aman gideyim da Tüylüm evde yalnızdır, küser sonra bana..

E vallahi edecek beni da katil olacam bu yaşdan sonra

İnsan ilişgilerini mamur eddin da hayvan ilişgilerin galdı

Vallahi gomuşuya mahana mürekkep dökdüm gene

Birazcık içimi boşalttım gerisi bahane

İnsanlık Hali – IV –
Yorum Yap

Yorumlar kapalı.