Geçtiğimiz hafta anne ve babaların evliliklere müdahalesi başlıklı yazının birinci bölümünü siz okuyucularla paylaştım.
Bu hafta da yeni evli çiftlerin daha mutlu olabilmeleri ve sağlıklı ilişkiler kurulabilmesi için önerilere yer veriyorum. Evlilik, iki kişi arasında gerçekleşen bir durum olarak görülse de, temelde, eşlerin aileleri evlilik içerisinde önemli roller üstlenirler. Öyle ki, çoğu zaman, ailelerin tutumu, evliliğin gidişatını büyük ölçüde etkilemektedir. Evlilikte uyum yalnızca eşler arası ilişkiyle sınırlı değildir. Eşler yakın akrabaları ile ilişkilerini evliliklerinin başlangıcında düzene koyabilmeli, “senin ailen” “benim ailem” ayırımını ve tartışmasını yapmamaya çalışmalıdırlar. Bu, doğması muhtemel bazı sorunları önceden önleyebilir.
Eşlerin yakınları ile sağlıklı ilişkilerin kurulması her iki tarafın da iyi niyetli çabaları sabırlı ve hoşgörülü tutumları ile mümkündür. Hem eşler hem de ailelerinin mutluluğu için bu ilişkilerde dikkate alınması gereken hususlar vardır.
Şimdi sırasıyla bunları gözden geçirelim.
1-Eşlerin yakınlarıyla olan ilişkilerde, arzulanan düzeyde bir uyumun gerçekleştirilebilmesi için yeterli süre tanınmalıdır. Kısa bir süre öncesine kadar hiç tanımadığı insanlarla, uzun yıllar bir arada yaşadığı kendi anne ve babası kadar yakın olması beklenemez. Bu yakınlığın oluşabilmesi için yeterli bir sürenin geçmesi sabırla beklenmelidir.
2-Çocukların mutlu bir yuva kurması her anne babanın öncelikli arzusudur. Çabaları iyi niyetli olup yaptıkları onların mutluluğu içindir. Ancak ilgiler müdahalelere, öğütler yönlendirmelere dönüştüğünde ilişkilerin dengesi bozulur.
3-Gençler, evliliğin yalnızca kendileri için değil aileleri için de yeni bir durum olduğunu düşünmeli, onların kaygılarını ve özlemlerini hoşgörü ile karşılamalıdırlar.
4-Eşler kusurlarını ve sorunlarını kendi aileleriyle değil birbirleriyle tartışmalı ve birlikte çözüm yolu aramalıdırlar.
5-Eşlerin aileleriyle olan ilişkilerde sorunlar varsa bunların nedenleri tek taraflı aranmamalı kusur tek tarafa yüklenmemelidir.
6-Eşler, aile büyüklerinin uyarı ve öğütlerini tepkiyle karşılamak ya da reddetmek yerine, mutlulukları için onların deneyimlerinden yararlanma yoluna gitmelidirler.
7-Ana babalar çocuklarının evlenmesiyle birlikte onları kaybettikleri düşüncesinden uzak kalmaya çalışmalıdırlar. Bu kaygıdan kaynaklanan hatalı davranışlar sonuçta onları gerçekten kaybetmeye neden olabilir.
8-Evli çocuklar, eşleri ve anne babaları arasında kesinlikle tercih yapma durumunda bırakılmamalıdır. Sonuç her iki taraf için de üzücü olabilir.
9-Anne babalar eş olarak seçilen kişiyi büyüten, yetiştiren ve mutlu bir aile kurmasına her yönden destek olan kişilerdir. Onların tek isteği çocuklarının mutluluğudur. Gençler büyükleri bu yönüyle değerlendirdiklerinde sorunların çözümüne daha iyimser ve hoşgörüyle yaklaşabilirler.
10-Yakınlarla olan ilişkiler konusu nişanlılık döneminde gündeme getirilmeli ve eşler arasında beklentiler tartışılarak fikir birliğine varılmalıdır.
Birbirlerinin anne ve babalarıyla iyi ilişkiler kurmaları hem eşleri hem de ana babaları son derece mutlu kılar. Öyleyse her iki taraf da sevgi, saygı ve hoşgörü içinde, ön yargılardan uzak birbirlerini tanımaya çalışmalı birbirlerinin iyi yanlarını görmeye çalışarak birbirlerine yardımcı olmalıdırlar.
Kaynak: Aileye yönelik yayınlanmış yayınlar kullanılmıştır.
Yorumlar kapalı.